MEVLANA’YA3

Hüzün mevsimi dolandı yüreğime
Ey aşıkların aşığı ey yucelerin yücesi duyulan aşk ebedi
Hissedilen herşey sahi
Yakıyor ruhumu yeni filizlenen aşk
Onca sene aşk aşk dedim
Onca sene sen sen dedim
Hakikati ilmi hissedemedim
Allah’ın yarattığı kullarda sevgi dilendim
Yandik yakildik ama huzunden asla yakinmadik
Dünya dediğimiz bir hüzün gurbeti degilmiydi
Hüzün taze tutar aşk yarasıni
Hüzün dalgası carptiysa bir insanın yüreğine
Sen canimdasin canımda senin içinde
Rüzgarın sesinde
Kuşların özgürlüğünde
Şah damardan daha yakinsin
Dünya seninle dolu
Dünya senden habersiz
Gönlüm nasıl bulsun seni
Çünkü sen tümüyle gonuldesin
Bana can verensin
Kıymet edensin
Hürmet edensin
Canıma yoldaş aşkıma şefaat edensin
Kimsenin bilmediği yerlerde sakladım yüreğimi
Sürgün ve azede yüreğim seninleydi
Sen bilmiyordun yüreğimde büyüttüm içimdeki yetimliği
Sen bilmiyordun ruhumda hissettim ruhunun meşrebini
Yalnızca yalnızlığımda suladım sana olan susuzluğumu
Ne vazgeçebilirim senden ne de ulaşabilirim
Her gece hasretinle kapanır bu gözler
Her gece dualarda buluşur sözler
Saklı tutamam sana olan suskunluğum sana olan vurgunluğum
Her gece ziyaret eder gönül koskunu izler dururum
Her sabah seninle uyanır ruhum
Gözlerimden sen açılır
Sözlerimden sen sacilir
Yüreğimden sen okunur
Sana kavuşmak sana varmak senin hayalinle bile yanıp tutuşmak beni benden alır
Sen bana bir ömür bile uzakta olsanda
Ben bir nefes kadar yakinindayim
Sen olmasan da karanlığa sakladığım gözlerimle seni güneşimle aydınlatacağım
Ve bil ki yürekle ruh bir esince
Ben sen biz bir alemde beraber yanacağız