MEVLANA’YA4

Gerdanina boyanmış siyah inci
Sanki hüznü boynuna takmış bir sevgi
Gecesi gündüzü bir olmuş saki
Suskunluğa vurmuş asiligin dili

Ne zamandır nöbet tutan duygular
Kelamını yakan ansızın uykular
Bölük pörçük yaşanıyor
İçinde hazin yatan kurgular

Gidişinin ardinda meğer aşk denilen safi
Hamuşlugu kalbine yansımış her hali
Konuşmadan yüreğinden dökülüyor
Hamliginin yilginliginin seferi

Bir devran döner gibi
Ayrılığın gücü
Öksüz yetim bıraktı kelami sözü
Ama bir şeyi anladi yarım kalan düşü
Kalbine indi indi açıldı aşk gözü

Gittiğinden beri kendine dost
Kendine edindi vefalı halini
Aynadaki yüz daha bı tanıdık
Arkadaş oldu emsali
Kimseye gerek yoktu aslında
Kanayan yaralarına sırdaş Kendi
Sonunda anladı gözünde yaş bıraksa da
Ona yoldaş olmuştu halbuki